Στον Ελικώνα, σ ένα από τα μαγικά ποτάμια του Ολύμπου, ο μύθος λέει πως κατέφυγαν οι Μαινάδες να διώξουν από πάνω τους το μίασμα ενός φόνου.

Ιέρειες στα διονυσιακά μυστήρια, μέσα στην μανία τους δεν άντεξαν σαν είδαν τον Ορφέα τον μεγάλο μύστη, να υμνεί τον Απόλλωνα. Πήγαν έτσι στον Ελικώνα με τις ιερές πηγές. Στον ποταμό που οι πιο μεγάλες Νύμφες, οι Μούσες του Ολύμπου, λουζόντουσαν.
Εκεί σε μια βάθρα του, θελήσαν να διώξουν απο πάνω τους το αίμα του Ιεροφάντη. Μα ο ποταμός ντράπηκε, αρνήθηκε, δεν άντεξε.

Το αγνό αίμα του Ορφέα βάρυνε τον ποταμό και χάθηκε στη γη.

Ο Ελικώνας, πράγματι, βυθίζεται μέσα στη γη και χιλιόμετρα πιο κάτω ξαναβγαίνει στην επιφάνεια και γίνεται ο Βαφύρας. Ο Βαφύρας με το βαμμένο νερό από το αγνό αιμα του Ορφέα. Και πάνω στο δικό του νερό ήταν που όλα τα αρχαία ιερά του Δίον εξαγνίζονταν.

Μια όμορφη ιστορία που θες δε θες την σκέφτεσαι σαν μπεις στο Ρέμα του Ουρλια οπως το λένε σήμερα.

Εκεί σε αυτη τη βάθρα σαν βρεθείς, με τον πανέμορφο της καταρράκτη, αν κλείσεις τα μάτια θα νιώσεις πόση δύναμη έχει ο τόπος. Θα δεις πόσα παιχνίδια κάνει το νερό με τις ακτίνες. Η φύση με τον ήλιο. Ο Διόνυσος με τον Απόλλωνα. Εκεί αν κάτσεις και αναρωτηθείς τι θες περισσότερο να κάνεις, θα δεις πως όσο αγαπάς τον ήλιο, αγαπάς κ το νερό. Και τότε θα μπεις, σε αυτα τα παγωμένα νερά και θα νιώσεις την ζέστη σου να φεύγει προς τα έξω. Το σώμα να κρυώνει, να παγώνεις και ευθύς να βγαίνεις στον ήλιο για να βάλεις μέσα σου μια νέα φωτιά. Πιο ζωηρή, πιο δυνατή, πιο ενθουσιώδη για να γίνει η ζωή ακόμη πιο όμορφη.
Όποιος δεν έχει μπει σε αυτά τα μαγικά νερά, ας το ξανασκεφτεί....

Οι ομάδες του Isis Therapy, συχνά κατευθύνονται σε αυτές τις διαδρομές σε ημερήσιες εξορμήσεις.