Προμηθέας
Ο Προμηθέας κρεμόταν αλυσοδεμένος για πολλές χιλιάδες χρόνια σ΄ένα βράχο στο Καύκασο. Τιμωρία του Δία να βασανίζεται από έναν αετό να του τρώει τα σωθικά μιας και αυτός ο Τιτάνας επέλεξε να βοηθήσει το ανθρώπινο γένος, κλέβοντας την ιερή φωτιά από τα ουράνια παλάτια.
Έμεινε εκεί σε αυτόν τον αέναο κύκλο τιμωρίας μέχρι τη στιγμή που ο Ηρακλής τον ελευθέρωσε από τα δεσμά του. Περνώντας από τον Καύκασο ο ήρωας, με κατεύθυνση τη Χώρα των Εσπερίδων, σκοτώνει τον αετό και σπάει τις αλυσίδες του Ήφαιστου. Ο Προμηθέας, από ευγνωμοσύνη προς τον ημίθεο, του λέει με ποιον τρόπο θα μπορέσει να πάρει τα Χρυσά Μήλα για να συμπληρώσει έτσι τον 11ο άθλο του.
Ο Δίας χάρηκε πολύ για το κατόρθωμα του Ηρακλή, ώστε αποφάσισε να αφήσει ελεύθερο τον Προμηθέα. Επειδή όμως έπρεπε να κρατήσει τον όρκο του, υπέδειξε στον Προμηθέα να κατασκευάσει ένα δαχτυλίδι από το ατσάλι της αλυσίδας του και από ένα κομμάτι του βράχου επάνω στον οποίον ήταν δεμένος. Με τον τρόπο αυτό ο ατσάλινος δεσμός συνέχιζε να τον κρατάει δεμένο πάνω στο βράχο του, υπενθύμιση του φορτίου που ανέλαβε απέναντι στην ανθρωπότητα.
Από τότε οι άνθρωποι άρχισαν να κατασκευάζουν με τη σειρά τους δαχτυλίδια και να τα φορούν προς τιμή του Προμηθέα που είχε υποφέρει γι' αυτούς ευεργετώντας τους. Μα όχι μόνο για αυτό το λόγο. Σιγά σιγά σβήστηκε η μνήμη του Προμηθέα, μα έμεινε στη συνείδηση μας το βάρος της δέσμευσης, αυτής της αόρατης υπόσχεσης να αναλάβουμε μια ευθύνη, ένα έργο, μία υπηρεσία, να μην ξεχάσουμε μα να παραμείνουμε πιστοί μέχρις ότου αυτή ολοκληρωθεί.
Για αυτό και όλοι οι μυημένοι, ήταν βαρύτατα δεμένοι με αυτή την ευθύνη της ίδιας της μύησης. Το ίδιο το φως, η φωτιά, είναι που έχει βάρος και ευθύνη και γίνεται έτσι ο βράχος. Η ίδια η γνώση είναι που γίνεται αετός και τρώει τα σωθικά σου μέχρις ότου η υπόσχεση πραγματοποιηθεί.