ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ
Κάποτε η Νύχτα με πολύ θυμό και γεμάτη αγανάκτηση,
πήγε στον Θεό ζητώντας το δίκιο της.
Τι συμβαίνει καλή μου Νύχτα; αποκρίθηκε Εκείνος.
Να! Ο Ήλιος είναι ο μεγαλύτερος εχθρός μου.

Με κυνηγάει ανελέητα συνεχώς.
Τρέχω γύρω από την γη μόνιμα για να μην με συναντήσει,
αλλά αυτός με ακολουθεί ακατάπαυστα. Στιγμή δεν σταματά.
Ο Θεός άκουσε με κατανόηση και συμπόνια τη Νύχτα.
Αποφάσισε να φωνάξει λοιπόν και τον Ήλιο στην συζήτηση.
Ήρθε ο Ήλιος και ο Θεός του λέει.
Για πες μου Ήλιε. Γιατί κυνηγάς μόνιμα τη Νύχτα;
Γιατί δεν την αφήνεις σε ησυχία;
Και ο Ήλιος πολύ απλά απάντησε.
Ποια Νύχτα Θεέ μου; Ποτέ μου δεν την έχω δει!

Αυτή είναι μια αγαπημένη ιστορία και βοηθά ίσως να επανεξετάσουμε κάποιες απόψεις μας.
Είναι γεγονός πως συχνά στην ζωή, υιοθετούμε τον ρόλο του κυνηγημένου. Θεωρούμε πως έχουμε δίκιο, πως όλοι οι άλλοι λειτουργούν και συμπεριφέρονται με κέντρο εμάς. Αποδεικνύεται όμως, πως τελικά τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Δεν είμαστε το κέντρο των άλλων. Δεν είμαστε αυτό που κυνηγούν.
Αυτή η ιστορία μπορεί να διδάξει πολλά.
Ο προβληματισμός είναι απλός.

Μπορεί ο σημερινός άνθρωπος να είναι χαρούμενος, ευτυχισμένος, γεμάτος διάθεση για ζωή;

Μπορεί να μην αρρωσταίνει, να μην μελαγχολεί;

Οι έρευνες καταλήγουν πως τα πιο πολλά προβλήματα ξεκινούν από τις οπτικές μας. Συνεπώς, αν θέλει κάποιος να βελτιώσει την ζωή του, δεν έχει παρά να αναθεωρήσει λίγο τις απόψεις του.
Το φως και το σκοτάδι είναι αρχέτυπες έννοιες. Αυτό το δίπολο κρύβεται σε όλες τις μορφές σχέσεων. Καλό-κακό, αγάπη-μίσος, υγεία-αρρώστια, πλούτος-φτώχεια, χαρά-λύπη. Η ιστορία απλά μας λέει πως δεν χρειάζεται να είμαστε στο ρόλο της νύχτας. Μπορούμε να είμαστε φως, να είμαστε με τον Ήλιο. Η οπτική του Ήλιου μπορεί να μεταβάλλει όλη την ύπαρξη μας. Μπορούμε να είμαστε καλοί, να έχουμε αγάπη, να έχουμε υγεία. Ακόμα και ο πραγματικά φτωχός μπορεί να είναι πραγματικά πλούσιος αν έχει μέσα του φως, καλοσύνη και χαρά. Όλες οι αρετές μοιράζονται και όποιος μοιράζει, μόνο πλούσιος μπορεί να είναι. Και αυτό πάντα ενοχλεί την νύκτα. Δεν χρειάζεται να είμαστε με την δική της οπτική. Δεν κυνηγά η αρρώστια την υγεία. Η αρρώστια περιμένει να δυναμώσει από την απουσία της υγείας και όχι το ανάποδο.

Η ανθρωπιά, η αγάπη και η συμπόνια είναι οι βάσεις της ψυχικής και σωματικής υγείας.

Για μια ολιστική προσέγγιση στη θεραπεία, εξετάζεται αυτή η ικανότητα της αγάπης, της δοτικότητας, του τρόπου που προσεγγίζουμε την ζωή. Είναι χρήσιμο ότι μπορεί να βελτιώσει την προσωπικότητα μας.

Έτσι η αλλαγή δεν θα έρθει μόνο μέσα από φάρμακα αλλά μέσα από την πιο σταθερή και ωφέλιμη διαδρομή.