Η αγάπη και η συγχώρεση είναι η δύναμη της πραγματικής θεραπείας. Οι άνθρωποι δεν γινόμαστε καλά γιατί δεν ξεχνάμε. Δεν έχουμε μάθει να αφήνουμε τα αρνητικά γεγονότα πίσω μας. Ο κατώτερος νους τρέφεται από την αρνητικότητα. Θυμάται το κακό. Σχολιάζει το κακό. Εμμένει στο κακό. Δικαιολογείται μέσα από το κακό. Τρέφεται μέσα από το κακό.
Το κακό όμως μέσα από τα μάτια της αγάπης και της ψυχής, δεν είναι παρά η έκφραση ενός ‘κάποτε καλού’ που πέρασε δίνοντας την θέση του σ' ένα "καλύτερο τώρα" . Το νέο καλό, συχνά είναι μεγαλύτερο και περιεκτικότερο.
Δεν υπάρχει κακό λοιπόν παρά μόνο καλό σε εξέλιξη. Το κακό θα μπορούσε να προσδιοριστεί ως η αντίσταση μας πάνω στην ροή του καλού, της αγάπης και του φωτός.

Η συγχώρεση προϋποθέτει, αγάπη, προϋποθέτει να μπορούμε να ξεχνάμε τις αρνητικές καταγραφές. Να τις επεξεργαζόμαστε, να κρατούμε την εμπειρία και έπειτα να τις αφήνουμε. Ελευθερώνουμε έτσι τους ανθρώπους αλλά κυρίως τον εαυτό
μας και την δική μας μοίρα.