Η άσκοπη κριτική και το κουτσομπολιό, πέρα απ΄το ότι στερούνται ηθικής, η μεγαλύτερη τους ζημιά αφορά αυτό το αμυδρό φως που υπάρχει μέσα μας. Αυτή η θεικότητα που περιμένει να αναδυθεί μα τόσο θρυμματίζεται διαρκώς μέσα από την λάθος ματιά και τα άσκοπα λόγια.

Αυτές οι απλές και τόσο κοινωνικά αποδεκτές συνήθειες είναι τα εμπόδια που μας απομακρύνουν από την ίαση, από την απόλαυση, την γαλήνη, την πνευματική ανάπτυξη, την αρμονική συνύπαρξη.

Τα τηλεκαφενεία, οι τηλεοπτικές κλειδαρότρυπες, οι κιτρινορόζ φυλλάδες μα κυρίως οι καθέδρες λιμών, οι λασπωμένες παρέες που σχολιάζουν τα πάντα. είναι αυτά που θα μας κρατούν σαν άτομα αλλά και σαν κοινωνία μέσα στη μιζέρια και τον φθόνο. Και όπως μου είπε κάποτε ένας δάσκαλος, αν ο άνθρωπος φθάσει πραγματικά να ασχολείται με τον εαυτό του, αυτή του η αναζήτηση θα τον απορροφήσει τόσο πολύ που θα χαθεί κάθε τάση για κουτσομπολιό, περιέργεια, κριτική. Και τότε ο άνθρωπος έχει ένα περίσσεμα ενέργειας για να διευρυνθεί, να ανοίξει, να νιώσει τον θεό, τους αγγέλους, να θεραπευτεί και να θεραπεύει.